نجوای هجدهم : جانم می رود ...

سلام

24 شهریور ،‌ ساعت 9 صبح ،‌ برای همیشه جانان من ، جانِ من رفت .

کسی که بودنش برای من بزرگترین پناه و دل گرمی بود .

کسی که بعد از رفتنش همه دنیا جلوی من یه تنه ایستاد ... تازه اون موقع بود که معنی خیلی چیزا رو فهمیدم .خیلی از حرف ها ... نگاه ها ... لحن ها ...

کسی که چه باشه چه نباشه ،‌ آسمون زندگیه منه .

از افق تا افق ،‌بالا سرت آسمون خداست و تَه نداره

آخر نداره

پایان نداره

برای منم تو هیچ وقتِ هیچ وقت ؛

نه تموم میشی

نه پایان می پذیری

و نه به انتها می رسی

آسمون زندگیم ! جات همیشه بالای سَرَمه .

از ساعت 9 صبح 24 شهریور اون سال ها ،

من

خود

به چشم خویشتن

دیدم

که

جانم

می رود

امضا :‌بانو